Wejście do Biura Oddziału w Dominikanie
Świadkowie Jehowy w Dominikanie – społeczność Świadków Jehowy w Dominikanie licząca w 2021 roku 40 542 głosicieli, należących do 546 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2021 roku zgromadziło się 150 128 osób (1,05% mieszkańców). Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Santo Domingo. Sale Zgromadzeń, których korzystając miejscowi głosiciele znajdują się w Santo Domingo oraz w Villa González.
Historia[]
Początki[]
N.H. Knorr i F.W. Franz na balkonie pierwszej w Dominikanie Sali Królestwa (1946)
Począwszy od 1932 roku do Dominikany zaczęły docierać publikacje Świadków Jehowy. W tym samym roku rozprowadzono około 10 tysięcy egzemplarzy broszury „Królestwo – nadzieja świata”. 1 kwietnia 1945 roku do stolicy kraju dotarli Lennart i Virginia Johnsonowie, pierwsi misjonarze absolwenci Szkoły Gilead, którzy rozpoczęli działalność kaznodziejską w tym kraju. Jeszcze tego samego popołudnia rozpoczęli pdomowe studium Biblii z dr. Greenem i jego sąsiadem, Mosesem Rollinsem. Wkrótce Moses Rollins został pierwszym miejscowym głosicielem. Na początku czerwca 1945 roku przybyło czwórka kolejnych misjonarzy – Zene i Meryl Caryk, Rhudelle Baxle i Rachel Bippus. W październiku 1945 roku na tymczasową Salę Królestwa zaadaptowano salon i jadalnię w stołecznym domu misjonarskim. Działalnością kaznodziejską objęto Santiago de los Caballeros oraz Puerto Plata.
22 marca 1946 roku wyspę odwiedzili Nathan H. Knorr i Frederick W. Franz z Biura Głównego. Wkrótce otwarto Biuro Oddziału. W kraju działalność kaznodziejską prowadziło 28 głosicieli. Sługą oddziału w roku 1947 został Roy Brandt, który wraz z żoną Juanitą przybył z Kuby, gdzie wcześniej usługiwali jako misjonarze. Roy Brandt usługiwał jako sługa oddziału przez 10 lat.
Misjonarze usługiwali głównie w stolicy, w Santiago de los Caballeros oraz w San Francisco de Macorís. W roku 1948 do Świadków Jehowy przyłączył się Pablo González, który od około 1935 roku samodzielnie studiował Biblię oraz prowadził działalność kaznodziejską, zakładając 4 rozrzucone grupy w Los Cacaos Salcedo, Monte Adentro, Salcedo i Villa Tenares, skupiające około 150 zainteresowanych. Osoby te zaczęły studiować Biblię ze Świadkami Jehowy.
W roku 1949 otwarto dom misjonarski w Puerto Plata. W dniach 23–25 września 1949 roku na przedmieściach stolicy zorganizowano pierwsze w kraju, trzydniowe zgromadzenie obwodowe, w którym uczestniczyło 260 osób, a 28 zostało ochrzczonych. W grudniu tego samego roku w stolicy powstała druga Sala Królestwa. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku przyjechali kolejni misjonarze, m.in. Mary Aniol, Sophia Soviak, Edith Morgan, Jetha Sunal (Adams), Maxine Boyd, Kathleen Graham, Lorraine Marquardt, Vera Stewart, Helen Miller, Hugh George, Raymond Johnson, Jetha Adams, Rose Billings, Jerry i Mary Stolfi oraz Wanda Mazur. Domy misjonarskie działały także m.in. w San Francisco de Macorís, La Romana i Ciudad Trujillo. W roku 1949 w kilku miastach działało 22 misjonarzy.
Zakaz i prześladowania[]
Ze względu na odmowę pełnienia służby wojskowej przez Świadków nastąpił sprzeciw ze strony rządu kontrolowanego przez dyktatora Rafaela Trujillo. W całym kraju do prześladowań przyłączyli się członkowie innych ugrupowań religijnych, głównie Kościoła katolickiego. 21 czerwca 1950 roku Sekretarz Spraw Wewnętrznych i Policji J. Antonio Hungría ogłosił zakaz działalności Świadków Jehowy.
Sale Królestwa zostały zamknięte, głosiciele prowadzili działalność kaznodziejską nieoficjalnie, a niektórzy nawet stracili pracę. Wielu zostało aresztowanych, a nawet bitych aresztach. Niektórzy Świadkowie Jehowy z San Francisco de Macorís zostali uwięzieni w Santiago de los Caballeros. Jednakże pomimo zakazu zebrania zborowe nie ustały. Odbywały się one z większą dyskrecją, tak by nie przyciągać uwagi. Organizowano je o takich porach gdy ryzyko było mniejsze.
Pod koniec roku 1950 kraj odwiedzili Nathan Knorr i Milton G. Henschel. Niektórych misjonarzy z Dominikany wysłano do Argentyny, Gwatemali i Portoryko, kilkoro jednak pozostało, aby kontynuować usługiwanie. W tym też roku zorganizowano ogólnoświatową akcję pisania petycji do miejscowych władz z prośbą o cofnięcie zakazu działalności i zaniechanie brutalnych prześladowań Świadków Jehowy.
W roku 1953 delegacja Świadków Jehowy z Dominikany uczestniczyła w międzynarodowym kongresie „Społeczeństwo Nowego Świata” w Nowym Jorku. W roku 1955 działalność kaznodziejską prowadziło 478 głosicieli.
W czerwcu 1956 podczas przesłuchania został zabity Manuel Hierrezuelo. W sierpniu tego roku na krótko cofnięto zakaz działalności. Jednak w lipcu 1957, na skutek wysiłków przeciwników religijnych, Kongres Republiki Dominikany ponownie przyjął ustawę zakazującą działalności Świadków Jehowy. 19 lipca 1957 roku policja urządziła obławy na Świadków Jehowy w Blanco Arriba, El Jobo, Los Cacaos i Monte Adentro. Wkrótce nastąpiły kolejne masowe aresztowania Świadków i brutalne prześladowania.
Wydana konspiracyjnie na powielaczu „Strażnica” (15 stycznia 1958)
Latem zorganizowano drugą ogólnoświatową akcję pisania listów do władz w tej sprawie. W czasie kongresów „Życiodajna mądrość”, zorganizowanych na całym świecie w roku 1957 przyjęto rezolucję o wysłaniu petycji do generalissimusa Trujillo, by zaprotestować przeciwko prześladowaniom Świadków Jehowy w Dominikanie. 3 sierpnia 1957 roku misjonarze zostali deportowani. Działalność teokratyczną i drukowanie publikacji biblijnych prowadzono konspiracyjnie. Pracę Biura Oddziału koordynował Donald Nowillis, który w swoim domu w stolicy zorganizował też małą drukarnię. Ze względów bezpieczeństwa chrzty organizowano w nocy, na przykład w rzece Ozama. W czasie zakazu działalności liczba głosicieli niemal się podwoiła z 292 w roku 1950 do 495 w roku 1960. W tym okresie współwyznawców na Dominikanie odwiedzili Frederick William Franz i Karl F. Klein.
Cofnięcie zakazu i rozwój[]
W maju 1960 roku zakaz został cofnięty. W styczniu 1961 roku kraj odwiedził M. Henschel, który wziął udział w kongresie „Lud zabiegający o pokój”. Na nowo zorganizowano zbory i przeprowadzono oficjalne kongresy. Przybyli też kolejni misjonarze, którzy usługiwali w stolicy, w La Romana oraz w San Francisco de Macorís. W kraju działalność kaznodziejską prowadziło około 600 Świadków Jehowy należących do 20 zborów. W kwietniu następnego roku Dominikanę odwiedził N. Knorr. W tym czasie w służbie brało udział 722 głosicieli, w tym 33 pionierów specjalnych. 12 października 1963 roku Frederick William Franz wygłosił wykład z okazji otwarcia nowego Biura Oddziału. Pod koniec roku w działalności kaznodziejskiej uczestniczyło 1540 głosicieli.
Kolejne wizyty przedstawicieli Biura Głównego Towarzystwa Strażnica miały miejsce w latach 1966, 1967, 1968 i w 1969. W styczniu 1967 roku w Santo Domingo odbył się kongres międzynarodowy „Synowie Boży – synami wolności”, w którym uczestniczyło 5154 osób, a 172 zostały ochrzczone. W tym czasie w kraju działalność kaznodziejską prowadziło 2312 głosicieli.
Na początku lat 70. XX wieku w Dominikanie usługiwało 35 misjonarzy, absolwentów Szkoły Gilead. W roku 1973 rozpoczęto dwumiesięczne wyjazdy na oddalone tereny wiejskie, co przyczyniło się do powstania nowych zborów. W roku 1988 liczba w służbie uczestniczyło przeszło 10 tysięcy głosicieli.
W roku 1994 pięć stacji telewizyjnych odtworzyło w programie ogólnokrajowym film „Świadkowie Jehowy – organizacja godna swej nazwy”, a wkrótce potem zorganizowano dwumiesięczną specjalną kampanię głoszenia na terenach oddalonych. W roku 1994 piątka członków zespołu muzycznego Los Hermanos Rosario została Świadkami Jehowy.
W listopadzie 1996 roku trzej członkowie Ciała Kierowniczego: Carey Barber, Teodor Jaracz i Gerrit Lösch, uczestniczyli w uroczystym otwarciu nowego Biura Oddziału i Sali Zgromadzeń. Następnego dnia na dwóch dużych stadionach przedstawiono z tej okazji specjalny program, a nowo oddane obiekty zwiedziło ponad 10 tysięcy osób. W 2018 roku miejscowa rodzina Betel liczyła 73 osoby. W roku 1997 służbie brało udział ponad 20 tysięcy głosicieli.
W latach 90. XX wieku do kraju przyjechało kilkuset Świadków Jehowy z zagranicy, aby wspierać działalność miejscowych współwyznawców. Łącznie do Dominikany przyjechało około 1000 zagranicznych głosicieli z 30 krajów, głównie z Austrii, z Hiszpanii, z Japonii, z Polski, z Portoryko, z Rosji, ze Szwecji, z Tajwanu i ze Stanów Zjednoczonych.
W roku 1997 Świadkowie Jehowy w Dominikanie otworzyli ekspozycję na Krajowych Targach Książki. Jesienią 1998 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez huragan Georges. Odbudowano 23 Sale Królestwa oraz ponad 800 domów.
W roku 2004 oddano do użytku nową Salę Zgromadzeń w Villa González; specjalne przemówienie z tej okazji wygłosił Teodor Jaracz. W pierwszych latach XXI wieku nastąpił wzrost liczby głosicieli posługujących się haitańską odmianą języka kreolskiego, językiem angielskim, chińskim oraz amerykańskim językiem migowym. W 2009 roku przekroczono liczbę 30 tysięcy głosicieli. W styczniu 2010 roku zorganizowano pomoc humanitarną i medyczną dla poszkodowanych przez trzęsienie ziemi na Haiti, a najciężej ranni haitańscy współwyznawcy zostali przetransportowani do szpitali w Dominikanie, m.in. w Barahona i Jimaní. W roku 2010 i 2012 do Dominikany przybyli kolejni misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead.
17 kwietnia 2011 roku na uroczystości Pamiątki zebrały się 136 062 osoby (ok. 1,4% mieszkańców). W sierpniu 2011 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez huragan Irene. W latach 2000–2011 dwie grupy ochotników budowlanych wybudowało lub wyremontowało około 145 Sal Królestwa. 49 Świadków Jehowy uzyskało zgodę na prowadzenie działalności w 13 więzieniach.
Począwszy od 2013 roku nowa konstytucja przyznała prawo do udzielania ślubów innym grupom religijnym poza Kościołem katolickim, w tym również Świadkom Jehowy. Od 1954 roku na mocy konkordatu pomiędzy Dominikaną a Watykanem uznawane prawnie były tylko śluby urządzane przez urząd stanu cywilnego lub Kościół katolicki. Pierwszym niekatolickim ślubem uznanym prawnie był ślub udzielony 28 sierpnia 2013 przez Świadków Jehowy.
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
W kwietniu 2014, 2015 i 2016 roku Świadkowie Jehowy uczestniczyli w 12-dniowych targach książki Feria de Libro. We wrześniu 2017 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez huragan Irma.
We wrześniu 2024 w Santo Domingo zaplanowano kongres specjalny „Głośmy dobrą nowinę!” z udziałem zagranicznych delegacji z oddziałów: Ameryka Środkowa, Brazylia, Finlandia, Haiti, Kazachstan, Kolumbia, Portugalia, Stany Zjednoczone, Surinam i Włochy.
Zebrania i kongresy[]
W 2023 roku zbory Świadków Jehowy zgromadzały się w 302 Salach Królestwa. Zebrania zborowe odbywają się w językach: hiszpańskim, kreolskim haitańskim, angielskim, chińskim, francuskim, japońskim, rosyjskim, włoskim i amerykańskim migowym.
Kongresy regionalne są organizowane w językach: hiszpańskim, angielskim, chińskim, francuskim, japońskim, kreolskim, rosyjskim, włoskim i amerykańskim języku migowym.
Źródła[]
Linki zewnętrzne[]
Świadkowie Jehowy w Ameryce Północnej, Środkowej i na Karaibach • Anguilla • Antigua i Barbuda • Aruba • Bahamy • Barbados • Bermudy • Belize • Bonaire • Brytyjskie Wyspy Dziewicze • Curaçao • Dominika • Dominikana • Grenada • Grenlandia • Gwadelupa • Gwatemala • Haiti • Honduras • Jamajka • Kajmany • Kanada • Kostaryka • Kuba • Martynika • Meksyk • Montserrat • Nevis • Nikaragua • Panama • Portoryko • Saba • Saint-Barthélemy • Saint Kitts • Saint Lucia • Saint-Martin • Saint-Pierre i Miquelon • Saint Vincent i Grenadyny • Salwador • Sint Eustatius • Sint Maarten • Stany Zjednoczone • Trynidad i Tobago • Turks i Caicos • Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych